Wydawnictwo Czarne, 2022
W Polsce chyba nie do końca rozpoznajemy znaczenie pozycji Woody’ego Guthriego w kulturze amerykańskiej. A tym czasem liczna rzesza twórców zakrzyknąć by mogła „my wszyscy z Guthriego”. Cytując słowa Filipa Łobodzińskiego ta książka: „to kulturowy kamień węgielny, tekst założycielski, biblia tysięcy prawych ludzi i przytomnych twórców. W jakimś sensie to ona doprowadziła przecież do jednej z najbardziej sensacyjnych literackich Nagród Nobla.”
Guthrie uznawany jest za jedną z najciekawszych postaci w historii muzyki. Wędrówka po Stanach Zjednoczonych, spotkania i rozmowy ze zwykłymi ludźmi były dla niego początkiem pieśni, protest songów, w których opowiadał usłyszane wcześniej historie, nie stroniąc od politycznego zaangażowania i wyrazistych deklaracji. Tłem dla jego twórczości były ważne wydarzenia amerykańskiej historii pierwszej połowy ubiegłego wieku. Ale najważniejszym źródłem jego twórczości był niełatwy osobisty los, którego doświadczyło w tamtym czasie wielu mieszkańców USA. Guthrie pisał i śpiewał o nich oraz dla nich.
„To jest wasz kraj, to jest mój kraj” to autobiografia samego Guthrie’ego. Jednak książka ta jest również portretem prawdziwej Ameryki swoich czasów: ludzi i ludzkich przypadków. Kapitalnie wypada zróżnicowanie tego w jaki sposób mówią bohaterowie książki: Guthrie (w przypadku polskiej edycji podkreślić trzeba zasługę autora przekładu, Tomasza S. Gałązki, który świetnie te odmienności uchwycił) daje w „To jest wasz kraj, to jest mój kraj” bogatą panoramę akcentów, gwar i slangów.
Książka czekała na polskie wydanie – co wydaje się niewyobrażalne – prawie osiemdziesiąt lat (pierwsza edycja datowana jest na rok 1943). Dziś możemy nie tylko nadrobić zaległości, ale także inaczej spojrzeć czy też wręcz na nowo odczytać wiele kulturowych, kultowych dziś zjawisk, osób i dzieł.
Donos kulturalny 