Illusions [Mirage], 2018
Muzyczne relacje łączą Marca Coplanda z Garym Peacockiem od ponad trzydziestu lat. Nagrywali razem w triach firmowanych zarówno przez jednego jak i drugiego z nich. Koncertowali i wydawali albumy duetowe. Pianista do programu swoich płyt często włączał kompozycje starszego kolegi.
Najnowsze solowe wydawnictwo Marca Coplanda już swoim tytułem nie pozostawia wątpliwości, co do tego, że ma być hołdem dla Garego Peacocka. Artysta wybrał siedem utworów samego kontrabasisty oraz tytułową kompozycję Annette Peacock (ciekawostką jest, że to nagranie po raz pierwszy zarejestrowano na wspólnej płycie pierwszego – Peacock – i drugiego – Paul Bley – męża kompozytorki; w studiu towarzyszył im wtedy również Paul Motian). Cztery z tytułów pojawiły się kilka lat wcześniej na „Now This”, wydanym przez ECM albumie tria Peacocka nagranym właśnie z Coplandem oraz Joeyem Baronem. Całość zamyka „Vignette”, który Copland nagrywał już trzykrotnie, w tym raz także na płycie solowej.
Czterdzieści dwie minuty upływają w spokojnym chłonięciu coplandowskich interpretacji. Nie brakuje w treści piękna, ale nie pomimo stonowanego nastroju całości, trudno album traktować jako zwykły zbiór eleganckich melodii. “Gary” to raczej zbiór muzycznych przemyśleń, bliższy improwizacji, niekiedy podążający w stronę współczesnej kameralistyki. Stanowi kapitalny przykład jak minimalnymi środkami stworzyć można dzieło niezauważalnie, acz bezwarunkowo przykuwające uwagę odbiorcy.
Świetny wybór, dla miłośników zarówno Marca Coplanda jak i Gary’ego Peacocka, ale przede wszystkim dla fanów znakomitej muzyki.
Donos kulturalny 