ECM, 2015

Gary Peacock jako tytularny lider zespołu wydał poprzednią płytę 20 lat temu (nie licząc nagrań z triem Tethered Moon). Teraz powraca z własnym zespołem z Marckiem Coplandem i Joeyem Baronem w składzie. Basista jest autorem większości kompozycji na „Now This”: nowych, ale także i  starszych, znanych już z wcześniejszych nagrań. Copland i Baron dołożyli trzy utwory, a całość dopełnia „Gloria’s Step” Scotta LaFaro.

Muszę przyznać, że pierwsze przesłuchanie płyty nieco mnie rozczarowało. Jednak już trzecie zakiełkowało zaciekawieniem, piąte zaś pochłonęło bez reszty. Płyta jest doprawdy intrygująca. Bo choć da się niej odczuć ECM-owskie piętno,owo charakterystyczne balansowanie między dźwiękiem, a ciszą, to potrafi nas zaskoczyć nieoczekiwaną stylistyczną woltą. To płyta niehałaśliwa , choć wcale nie spokojna. To rzeczywiście trio Peacocka – bas jest zdecydowanie i bezapelacyjnie instrumentem najważniejszym. Nie będę tu rozwodził się nad oczywistościami jakimi są muzyczna erudycja, wszechstronność i mistrzostwo Garyego Peacocka. „Now This” w pełni stanowi potwierdzenie tych walorów wybitnego muzyka. Większość płyty to utwory niezbyt melodyjne, czasem tylko przemycające krótki, chwytliwy temat, będące za to materiałem do wirtuozerskich (nie mylić z pozerskimi !) popisów tercetu, a zwłaszcza jego lidera. Pod koniec płyty muzycy zaskakują jednak słuchacza, serwując dwie liryczne ballady „Christa” i „Vignette” oraz wspomniany już standard „Gloria’s Steps”, zagrany w sposób bardzo zbliżony do evansowskiego oryginału. W finałowym „Requiem”, stanowiącym echo nagrań z Masabumim Kikuchim i Masahiko Togashim, wracamy do nastrojów z początku płyty. Kiedy słucha się „Now This” trudno doprawdy nie zadziwić się faktem, że Peacock wydawnictwem tym świętuje swoje 80 urodziny, tak świeże i witalne są te nagrania. Pozostaje tylko pozazdrościć formy i mieć nadzieję na kolejne niespodzianki od Pana G.P.

tekst ukazał się w numerze 11/2015 magazynu JazzPress