Instant Classic, 2016

Wojciech Jachna i Jacek Buhl to duet, który współpracuje ze sobą już od dawna, za każdym razem zdobywając uznanie miłośników muzyki improwizowanej. Obaj muzycy i perkusista Jacek Mazurkiewicz  długo nosili się z zamiarem zagrania w trio. Wreszcie w roku 2015  znalazł się czas i miejsce – opuszczona synagoga w Bydgoszczy-Fordonie.

Taka nietypowa lokalizacja nagrań to pewien znak rozpoznawczy projektów duetu Jachna – Buhl, którzy realizowali już je w  hangarach, na strychach i poddaszach. Sesja, jak wspominają sami muzycy, była spotkaniem spontanicznym. Tylko jeden z utworów, rozpoczynający płytę Dawny świat nie jest nagraniem improwizowanym. Choć miejsce powstania nagrań i zamieszczenie na okładce cytatu z Ulicy krokodyli  Bruno Schulza (który zresztą jest genialnie dobranym komentarzem do tej płyty)  takie domniemania uprawdopodabniają, to potencjalny słuchacz nie powinien się niepokoić tym, że otrzyma kolejną wariację na temat muzyki Jidysz. Jachna, Mazurkiewicz i Buhl są zbyt wytrawnymi graczami aby dać się skusić na pójście tak łatwą drogą.  Nie dziwi więc to, że podczas słuchania Dźwięków ukrytych niespodzianka goni niespodziankę, a jedyne czego możemy być pewni to to , że całość będzie tworem naprawdę wysokiej klasy. Płyta jako całość stwarza wrażenie melancholijnej, niesamowicie spokojnej, choć mamy tam naprawdę mocne freejazzowe fragmenty jak Ya Yeti, Opowieści flisaków, A Ya czy choćby Kujawska jucha, która tempem i tytułem przywodzi na myśl gwałtowny przebieg lokalnego wesela. Z drugiej strony dostajemy niesamowicie wpadający w ucho, kojący zmysły Nie wiem myślę, oparty na genialnej w swojej prostocie linii basu i lekko psychodeliczną Stację Fordon, ostatnią na płycie, korespondującą nastrojem z początkowymi fragmentami Dawnego świata. Wreszcie podkreślić trzeba znaną już z innych wydawnictw wytwórni Instant Classic dbałość o edytorską jakość płyty. Konstatacja może być tylko jedna: to płyta wyjątkowa, wybitna w każdym wymiarze.