Agora, 2022

Warto nieco więcej uwagi poświęcić zaangażowanym w projekt osobowościom. Wspomniane trio tworzą – poza liderem całości – kontrabasista Max Mucha oraz perkusista Michał Bryndal. Obaj zaliczani do czołowych postaci krajowej sceny jazzowe.

Natomiast uwikłaną w nagranie orkiestrą jest AUKSO – Orkiestra Kameralna Miasta Tychy pod dyrekcją Marka Mosia. Zespół niezwykle ceniony, odważny w swoich działaniach, a zarazem mający na koncie liczne kooperacje z muzykami jazzowymi. Cichym bohaterem całości jest Nikola Kołodziejczyk, laureat Fryderyka, znakomity aranżer, który zajął się orkiestracją utworów.

Na albumie usłyszymy siedmioczęściową suitę napisaną specjalnie z myślą o tym projekcie oraz dla takie właśnie oryginalnego zestawienia instrumentalnego. Jazzowa sekcja rytmiczna oraz orkiestra podporządkowane są  muzyce prezentowanej przez  improwizującą gitarę.  Marek Napiórkowski pojawia się  czasem tylko z towarzyszeniem perkusji i kontrabasu, niekiedy wraz z orkiestrą oraz oczywiście w pełnym instrumentalnym entorage’u zaproszonych gości.  

 „String Theory” ma wszelkie znamiona wirtuozowskiego albumu.  Chociaż orkiestra i sekcja rytmiczna nie są jedynie tłem dla gitarowych improwizacji to jednak pierwszy plan wyraźnie oddany został niemal całkowicie we władanie instrumentu solowego. A lider i inicjator całego przedsięwzięcia korzysta z tego prezentując pełen wachlarz swoich niewątpliwych umiejętności. Stylistycznie, często przywołując echa poprzednich płyt , poruszając się od delikatności ballady po ostre rockowe brzmienia.

Gwiazdorski skład projektu nie zawodzi.  Muzyki ze „String Theory” będącej kompozytorskim i wykonawczym popisem Marka Napiórkowskiego słucha się z niekłamaną przyjemnością.