Edycja prywatna, 2024
Krytyka swingu, a może jednak – jak pisze w nocie do albumu Piotr Metz – zaduma nad swingiem ? Piotr Orzechowski na swojej najnowszej płycie przygląda się swingowi jako muzycznemu zjawisku.
Album jest dostępny na Bandcampie
Rozważania Pianohooligana podzielone zostały na dwie części. Ale w obrębie każdej z nich łatwo można wyróżnić kilka „podrozdziałów”, odrębnych, krótszych bytów, które razem składają się na czternaście minut pierwszej części i dwadzieścia trzy minuty drugiej. Wykreowany dźwiękowy obraz kapitalnie ilustruje grafika w załączonej do albumu wkładce.
Jak możemy się dowiedzieć z komentarza do wydawnictwa, płyta powstała przez cztery lata, a do opublikowania wybrano tylko część materiału. Pierwsza część obraca się w nastrojach delikatności, nostalgii, czy też – wspomnianej już na początku – zadumy. Druga, zdecydowanie bardziej swingująca, łączy dziewięć zdecydowanie bardziej energetycznych (choć finałowy fragment jest odstępstwem od tej reguły) wizji.
Refleksji PIanohooligana słuchałem jak zawsze z zainteresowaniem. Nieoczywistość cechowała dotychczasowe projekty Piotra Orzechowskiego i nie inaczej jest w przypadku „Critique of Swing”. Oryginalność zachęca słuchacza do skupienia się nad przekazem, zagłębienia w idee pianisty, wyciągnięcia własnych wniosków.
Intrygująca wypowiedź artystyczna i album nad którym bez wątpliwości warto się zatrzymać.
Donos kulturalny 