Ruiny Teatru Victoria, Gliwice, 24-25.09..2022

Odbywający się w Gliwicach True Tone Festival jest nowym wydarzeniem na jazzowej mapie Polski.  Zorganizowane przez Centrum Kultury Victoria wydarzenie zaprosiło słuchaczy na dziewięć koncertów prezentowanych na lokalnych scenach.

Imponujący program festiwalu zawierał występy takich artystów jak Mitch&Mitch, Marcin Masecki, Marek „Latarnik” Pędziwiatr (w solowy programie z materiałem z płyty „Marianna”), zespół EABS, Paweł Szamburski (także solo), Piotr Damasiewicz Into the Roots. Całość zamknął koncert grupy Sneaky Jesus. Ja zawitałem do Gliwic w przedostatni festiwalowy  weekend podczas którego usłyszeć można było  koncertowe wersje dwóch najświeższych premier wydawnictwa Anaklasis.  Oba występy miały miejsce w ruinach Teatru Victoria. To miejsce – szczególnie gdy odwiedza się je po raz pierwszy – robi na widzu niesamowite wrażenie. Surowe mury budowli z początku XX wieku, dziś będące w nienajlepszej, acz częściowo zdatnej do publicznego użytku,  kondycji, uwodzą publiczność unikalnym klimatem, a wykonawców nienaganna akustyką.

W sobotę w Victorii pojawili się Kuba Więcek i Piotr Orzechowski, a ze sceny popłynęły dźwięki znane z albumu Themes of Dracula – inspirowanego skomponowaną przez Wojciecha Kilara ścieżką dźwiękową do filmu Francisa Forda Coppoli. Materiał zarejestrowany na płycie był uchwyceniem chwili, która zdarzyła się w studiu nagraniowym. Na koncertach muzyka ta,  oparta na improwizacji, podlega oczywistym zmianom. Intensywne 45 minut, okraszone bisem, objawiło więc jeszcze inne, unikalne oblicze wizji duetu. Wspomniana już wyjątkowość miejsca sprzyjała rozwinięciu skrzydeł wyobraźni – zarówno po stronie muzyków jak i publiczności. Wcześniej tego dnia jazzowy świat zasmuciła wiadomość o śmierci Phaoraha Sandersa – przypomniał o tym ze sceny Kuba Więcek, oddając hołd wybitnemu Artyście.

Niedzielny wieczór stał natomiast pod znakiem spotkania z muzyką Henryka Wieniawskiego w interpretacji Adama Bałdycha i jego Kwintetu.  Wirtuoz skrzypiec skupił wokół siebie znakomitych muzyków. Pianista Łukasz Ojdana, saksofonista Marek Konarski, grający na kontrabasie Michał Barański oraz perkusista Dawid Fortuna zaliczają się do niewątpliwej czołówki polskich muzyków.  Wprawdzie w  Gliwicach – w porównaniu z płytą – zabrakło drugich skrzypiec, ale ta nieobecność była zupełnie niewyczuwalna.  Zaczął się koncert kapitalnym wprowadzeniem w wykonaniu duetu skrzypiec i fortepianu. Kwintet zaskakiwał stylistycznymi zmianami, nawet w obrębie poszczególnych utworów. Rewelacyjnie wybrzmiewały interakcje Adama Bałdycha z Markiem Konarskim. Lider pozostawiał sporo miejsca dla reszty zespołu, widzowie podziwiać więc mogli kapitalne solówki każdego z instrumentalistów.  Zespół objawiał się też  czasami w kameralnych konfiguracjach: w Adagio Elegiaque usłyszeliśmy ogniste, freejazzowe trio Ojdana – Barański – Fortuna, z kolei tytułowy Legend fascynował długim fragmentem zagranym w zestawieniu skrzypiec, kontrabasu i perkusji. Cały, trwający półtorej godziny, występ przeplatany był częstymi, entuzjastycznymi i  w pełni zasłużonymi oklaskami, które kwitowały mistrzostwo zespołu.

Weekend można  było więc uznać za niezwykle udany. Oba koncerty uznać można śmiało za więcej niż bardzo dobre. A poza docenieniem wykonawców warto tez pochwalić organizatorów Festiwalu, za znakomicie skonstruowany program, wsparty dodatkowymi atrakcjami (n.p. warsztatami z fotografii koncertowej) oraz nienaganną organizację. Czekamy niecierpliwie na przyszłoroczną odsłonę True Tone.