Audio Cave, 2022

Zespół Sutari objawił się na płycie wyjątkowo w dwuosobowym składzie. Basia Songin i Kasia Kapela, zaśpiewały, zagrały na  bębnach ramowych, skrzypcach i kanklesie oraz były współautorkami tekstów. Sutari starają się być kontynuatorkami tradycji ludowych pieśniarek. Nazwa grupy wywodzi się od litewskiego określenia Sutartinės – opisującego tamtejsze stare pieśni wielogłosowe. Trio (Sutari występuje na co dzień w trójkę) poza aranżacjami pieśni tradycyjnych, komponują również własne utwory, a także same tworzą instrumenty, dopasowując jej do swojego oryginalnego stylu.

Panie – tutaj można zauważyć ogromne podobieństwo do Bastardy – traktują materiał źródłowy jako punkt wyjścia do  swoich eksploracji.  Wiedziałem czego spodziewać się mogę po Bastardzie, Sutari zaskoczyły mnie – w pozytywnym sensie – bardzo mocno, stając się muzycznym objawieniem tego projektu. To folk w nowoczesnym wydaniu, przetransformowany przez  odważne ekperymrnty i aranżacje.

Punktem wyjścia dla całego projektu był … Adam Mickiewicz. Jak jednak przyznają w wywiadach artyści, ostatecznie Wieszcz w trakcie pracy gdzieś się zagubił. Pozostała jednak podobne jak u Mickiewicz fascynacje ludowością i z nich oba zespoły stworzyły  kapitalną opowieść o wielokulturowości, różnorodności, przenikaniu się tradycji.   Opowieść sięgającą w historię , ale zarazem niezwykle aktualną.

„Tamoj”  pełna jest piękna i nostalgii. I ma jeden utwór bardzo wyjątkowy.  Płyta powstawała pod koniec ubiegłego roku i nawet sami Artyści nie zdawali sobie sprawy jak w momencie premiery wybrzmiewać będzie „Wojenka”. Utwór  poruszający, a patrząc z dzisiejszej perspektywy będący dziełem o wstrząsającej wymowie.

Niezwykła, wspaniała i budząca emocje płyta.