Pi Recordings, 2022

Najnowszy album, zatytułowany  Nuna jest z kolei solowym wydawnictwem pianisty, z małym wyjątkiem trzech utworów, w których nagraniu towarzyszył Virellesowi grający na instrumentach perkusyjnych Julio Barreto.  Nuna składa się z aż dwudziestu kompozycji, przy czym cztery z nich dostępne są wyłącznie cyfrowo jako utwory dodatkowe.

Płyta pomyślana została jako hołd dla … fortepianu. Pokaz możliwości instrumentu, a także swoisty przegląd – subiektywnie dobranych, bliskich wykonawcy – stylów muzycznych, jakie są na nim grane. Większość nagrań jest autorstwa samego Virellesa, ale w programie płyty znalazły się także dwa dzieła kubańskich twórców: Cuando Canta El Cornetín Mariano Merceróna oraz  Germania Sindo Garaya.

Całość rozpoczyna się w sposób dość przekorny, utworem Spacetime, w którym Virelles zagrał wyłącznie na marimbuli. Kolejne utwory sięgają w inspiracjach ku wspomnianej już muzyce z Kuby, klasyce, kompozycjom i instrumentalistom z Afryki. W załączonym do płyty tekście Virelles wymienia nazwiska Aleksandra Scriabina, Fryderyka Chopina, a także pochodzącego z Algierii Mustaphy Skandrani’ego oraz Etiopczyka Emahoya Tsegué-Maryam Guèbrou.

Virelles  kapitalnie połączył różne muzyczne światy. Część z nich przedstawił w formie rozbudowanej, kilku poświęcił zaledwie miniatury – A Tres Voces nie trwa nawet minuty. Całość tworzy fantastyczny recital. Urokliwe melodie przeplatają się z jazzową improwizacją. Doniosłość klasyki zderza się z tanecznymi rytmami Kuby.

Nuna – jak wspomniałem wcześniej – miała być formą adoracji fortepianu.  Fantastyczne wykonanie sprawiło, że album stał się również demonstracją potencjału Artysty. Virelles nie jest wprawdzie nowicjuszem, ale dzięki solowej płycie niewątpliwie umocnił swój wizerunek muzyka wybitnego, wartego szczególnej uwagi.

Płyta dostępna jest na Bandcampie: https://davidvirelles.bandcamp.com/album/nuna