Edycja własna, 2020

Cztery spośród utworów tworzących program płyty to aranżacje popularnych utworów z rodzinnego kraju lidera zespołu. Muzyk nawiązuje tu zarówno do swojego kraju pochodzenia, do tematyki pracy dyplomowej, ale także swojego pierwszego pobytu w Polsce, gdy koncertował w naszym kraju właśnie z zespołem grającym muzykę ludową.

Udało się Bortolottiemu  pokazać meksykańskie melodie w nieco odmiennym kontekście, naznaczone jazzowym sznytem. Ciekawie wypadło włączenie do instrumentarium lokalnych, ludowych instrumentów – okaryny, jarany oraz perkusyjnej „szczęki osła” – na których zagrał gościnnie Alberto Suazo. Najbardziej interesująco wybrzmiało ów efekt w miniaturze „Prelude to Xochipilli”.  Największym zaskoczeniem jest jednak finałowe „Allá en el Rancho Grande”, gdzie melodia z czasów meksykańskiej rewolucji objawiła się w formule otwartej improwizacji. Stając się jednocześnie – zgodnie z deklaracjami Eduardo Bortolottiego – zapowiedzią kierunku, w jakim zmierzać będzie teraz skrzypek.

Jednakże osiem wcześniejszych kompozycji (obok czterech folkowych klasyków, na płycie mamy również pięć nagrań autorstwa   Bortolottiego) to ukłon w stronę innych obszarów zainteresowań muzyka: łączenia jazzu i world-music. I w tym wypadku także można spokojnie  pochwalić atrakcyjność muzycznej propozycji skrzypka. Chwytliwe melodie, którym bez wątpienia pomaga bardzo dobre wykonanie.

Znakomicie wypadają utwory, w których przeplatają się solówki skrzypiec i fortepianu, na którym zagrał Mateusz Sobiechowski.  Tu wyróżnić można „El Cascabel” z intrygującymi dialogami instrumentalistów, drapieżnym solem lidera i podsumowującym całość popisem perkusji (Bartek Staromiejski). Skład zespołu uzupełnił grający na gitarze basowej Edilson Sanchez, który udanie zaprezentował się między innymi w początkowych fragmentach tytułowego „Huapango Nights” czy też we wspomnianym już „El Cascabel”.

Bardzo przyjemnie odbiera się te czterdzieści dwie minuty muzyki. Z jednej strony uwodzącej lekkością , z drugiej intrygującej nieoczekiwanym i obiecującym zakończeniem. Udało się liderowi rozbudzić apetyt na kolejne spotkania z jego dziełami. Słuchamy „Huapango Nights” i czekamy na kolejne muzyczne przedsięwzięcia Eduaro Bortolottiego.