For Tune, 2020

„Komeda Variantions” bo tak zatytułowane zostało całe przedsięwzięcie zostało wykonane w tym składzie tylko jeden raz – w roku 2001. Projekt pojawiał się jeszcze na scenie, wykonywany był między innymi podczas Letniej Akademii Jazzu w Łodzi w roku 2014 z udziałem Jerzego Małka. W roku 2019 powrócił w kolejnej odsłonie.

Leszek Kułakowski związany jest z Gdańskiem, ale od lat pracuje także w Słupsku, gdzie poza wykładami w tamtejszej Akademii, założył Słupskie Forum Kompozytorów, a ponadto zaangażowany jest w organizację Komeda Jazz Festival i towarzyszącego imprezie konkursu kompozytorskiego.  Jubileuszową, dwudziestą piątą edycję Festiwalu uczczono między innymi nowym wykonaniem wspomnianych wcześniej Wariacji komedowskich. Leszek Kułakowski wprowadził po dwóch dekadach pewne zmiany. Pojawiły się w programie nowe utwory, a obok orkiestry – podobnie do łódzkiego koncertu pięć lat wcześniej –  zagrał jazzowy kwartet. Natomiast partie trąbki zagrało tym razem trzech różnych muzyków: Piotr Wojtasik, Tomasz Dąbrowski i Christoph Titz. Obok naturalnego ukłonu w stronę Komedy, festiwalowy występ stał się jednocześnie hołdem dla Tomasza Stańki. Łącząc kolejny raz dwa wielkie nazwiska, dwie ikony polskiego jazzu.  

Rozdzielenie roli solisty pomiędzy trzech artystów, z których każdy kojarzony jest z nieco odmienną stylistyką,  okazało się strzałem w dziesiątkę. Dzięki temu słuchacz z jednej strony otrzymał możliwość skonfrontowania się ze zróżnicowanym podejściem do muzyki Komedy, z drugiej mógł posłuchać jak każdy z tych znakomitych artystów potrafił wyjść poza swoje – jak się to teraz modnie nazywa – strefy komfortu. Nie mniejsze pochwały należą się Orkiestrze Polskiej Filharmonii Sinfonia Baltica pod dyrekcją Radosława Dronia oraz kwartetowi jazzowemu (sekcję rytmiczną stworzyli Adam Kowalewski – kontrabas i Tomasz Sowiński – perkusja) dowodzonemu przez zasiadającego za fortepianem Leszka Kułakowskiego. I tu trzeba wreszcie oddać honory autorowi tego muzycznego zamieszania. Bo przecież właśnie dzięki aranżacjom Leszka Kułakowskiego można się teraz nacieszyć kunsztem jazzmanów i słupskich filharmoników z osobna ale przede wszystkim w kapitalnym ich scenicznym współdziałaniu. Na tych właśnie filarach opiera się sukces tej inicjatywy.

Rozbudowany skład miał możliwość pokazania swoich możliwości w dziewięciu utworach. Siedemdziesięciominutowy zapis koncertu zawiera w większości kompozycje związane z filmowymi pracami Komedy. Nie zabrakło wśród nich oczywiście „Sleep Safe and Warm”, ale pojawiły się również nagrania ze ścieżek dźwiękowych filmów „Matnia”, animowanych „Klatek” oraz przede wszystkim z „Noża w wodzie”.  Zaprezentował także Leszek Kułakowski aranżacje „Kattorny”, „Repetition” a całą płytę zakończyła finałowa część „Wygnania z Raju”.Przenikania między światami kwartetu i orkiestry najbardziej podobały mi się właśnie we wspomnianej „Kattornie” którą kończyło fenomenalne solo w wykonaniu Tomasza Dąbrowskiego. Miejsca na popisy mieli muzycy wystarczająco bowiem poszczególne kompozycje trwają od pięciu do ponad jedenastu minut.   

W niedawnym wywiadzie dla magazynu JazzPRESS (rozmowę przeprowadziła Aya Al Azab) Leszek Kułakowski powiedział: „Wykorzystuję to, co Komeda stworzył, ale wkładam to we własną wizję, czyli reinterpretuję, dekomponuję”.  Nie ma potrzeby szukać lepszych słów na opisanie „Komeda Variantions”. Komeda by Kułakowski wyróżnia się oryginalnością i jakością zarówno pośród licznych projektów komedowskich jak i pomiędzy niemal dwustoma wydanymi w tym roku polskimi płytami jazzowymi. Wpisuje się też w pokaźną listę znakomitych wydawnictw firmowanych przez Leszka Kułakowskiego – wymieńmy tu chociażby ostatnie albumy jego Kwintetu z koncertu w gdańskiej Filharmonii, impresje chopinowskie czy też fantastyczne duetowe nagrania z Maciejem Sikałą, która to płyta  umknęła nieco uwadze świata przez niefortunny termin wydania. Zalecam więc sięgnięcie po wszystkie te produkcje, bo słuchanie Leszka Kułakowskiego dostarcza tylko pozytywnych wrażeń.