Innervoice Jazz, 2020

Niewątpliwie gwiazdorska grupa, unikając jednak gwiazdorzenia, zarejestrowała dziewięć utworów, wydając trwający niemal równo godzinę album. Rozpoczęli od Duke’a Ellingtona, dokładając następnie dwa utwory Barona – jeden z nich zagrany jest w dwóch wersjach, także po dwa Breckera i Liebmana oraz jeden Gressa. Marc Copland ograniczył się tym razem do roli wykonawcy, dokładając swoją repertuarową cegiełkę w postaci wyboru wspomnianego już ellingtonowskiego „Mystery Song”, który po raz pierwszy aranżował ponad pół wieku temu dla swojego uniwersyteckiego big bandu.

Nie brakuje na płycie także innych odwołań do wybitnych postaci jazzu. „Off a Bird” David Liebman komponował myśląc o Charliem Parkerze.  „There’s a Mingus Amonk Us” zawiera dowcipne  – i dość oczywiste – nawiązania zarówno w tytule jak i w swojej muzycznej treści. „Broken Time” Joeya Barona pojawia się dwa razy: w dynamicznej interpretacji całej piątki oraz jako spokojna ballada  w wykonaniu klasycznego fortepianowego tria. Cały album kończy jeszcze jedna przepiękna ballada, autorstwa perkusisty: „Pocket Full of Change”.

Quint5t – co nie może być żadnym zaskoczeniem – wypada fantastycznie. Mistrzostwo daje się odczuć zarówno w interakcjach pomiędzy muzykami (którzy w trakcie swoich karier grywali ze sobą w różnych zestawieniach), w umiejętności usunięcia się w cień i zostawienia miejsca na solowe popisy kolegów jak i we fragmentach w których zespół wybrzmiewa w pełnym składzie. David Liebman, Randy Brecker, Marc Copland, Drew Gress i Joey Baron.  Oni rzeczywiście stworzyli Quint5t „na piątkę”.