Accidental Records, 2020

Obecność Giovanniego Guidiego obok nazwiska Enrico Ravy nie budzi zdumienia. Pianista – dziś już sam będący gwiazdą – rozpoczynał karierę właśnie w zespole Ravy, którego członkiem jest notabane do dzisiaj. Interesującą postacią jest natomiast trzecia postać tria.

Matthew Herbert jest muzykiem, producentem i innowatorem, który na polu muzyki elektronicznej ma status równie wysoki jak  Enrico Rava w świecie jazzu. Jest jednym z czołowych przedstawicieli microhouse’u, minimalistycznego nurtu muzyki tech house. Sam Herbert jest autorem manifestu stanowiącego poparcie idei aleatoryzmu i forsuje w swojej działalności między innymi rezygnację z automatów perkusyjnych. Często wykorzystuje również nagrania dźwięków natury, zwierząt domowych czy przedmiotów codziennego użytku.

Muzycy zaprezentowali swój projekt na zamówienie Nylon Festival we włoskim Vercelli. Sukces koncertu zaowocował dalszymi występami. Zaprezentowane publiczności nagrania pochodzą z włoskiej trasy koncertowej. W części nagrań udział wziął muzyk i konstruktor instrumentów elektronicznych Hugh Jones. Ciekawostką jest, że bazą do części sampli były nagrane wcześniej partie akustyczne Ravy i Guidiego. Ich improwizacje osnute są więc niekiedy wokół własnych, choć przetworzonych dźwięków.

Połączenie fortepianu i trąbki z elektronicznymi dźwiękami wypadło kapitalnie. Obie stylistyki raczej uzupełniają się, przenikają, niż próbują do siebie dopasować. Dreszcz emocji powodują delikatne dźwięki fortepianu wyłaniające się z elektronicznego chaosu. Trąbka wybrzmiewa nostalgicznie, często przejmująco. Wszystko łączy się w hipnotyzującą, rewelacyjną całość. Album perfekcyjny.

Na koniec należy wspomnieć, że wydawnictwo zadedykowane jest pamięci zmarłego niedawno Mario Guidiego, ojca Giovanniego, długoletniego przyjaciela i managera Enrico Ravy, który był obecny podczas koncertów tria.