Multikulti, 2020

Niguny wywodzą się z tradycji chasydzkiej, a ich rozwój nastąpił w XVIII wieku. Tworzenie nowych pieśni uważa się za jeden z najważniejszych obowiązków chasydzkich przywódców. Pieśni zwyczajowo  były nauczane i przekazywane ustnie. Jednak współcześnie wiele z nich zostało zapisanych i zarejestrowanych. Niguny tworzone były również na bazie popularnych, nie religijnych melodii.

Bastarda przygotowując materiał na nowy album korzystała ze spuścizny, powstałej w poddęblińskiej wsi, chasydzkiej dynastii Modrzyc, a także z opracowań Moshe Bieregowskiego, zmarłego w 1961 roku muzykologa i badacza kultury. Materiał na płytę  został nagrany na żywo w Studiu im. Witolda Lutosławskiego, w czasie Festiwalu Muzyka Wiary – Muzyka Pokoju.

Dziewięć utworów zajmuje niemal pełną godzinę albumu. Chasydzki rodowód pieśni, na których oparty jest album, łatwo dostrzec. Daje o sobie znać przede wszystkim ów szybko rozpoznawalny „zaśpiew”, ale także specyficzny nastrój poszczególnych utworów. Niemal zawsze rozdarty pomiędzy przeciwległymi biegunami uczuć. Momentami taneczny, nagle zmieniający się w ocean niepewności i zwątpienia. Bastarda świetnie splotła ową trudną w adaptacji, charakterystyczną materię z własną, oryginalną stylistyką.   

Klarnet, wiolonczela i klarnet kontrabasowy pasują do nigunów wyjątkowo dobrze. Dzięki temu powstała równie wyjątkowa płyta – kolejna w trzyczęściowej jak dotąd muzycznej podróży tria Szamburski, Pokrzywiński, Górczyński.