Łódź, 15.12.2019

Domowe koncerty mają swoją długą tradycję. Można śmiało pokusić się o nazwanie jej wielowiekową. Każda nowa inicjatywa tego typu spotyka się z gorącym przyjęciem i zainteresowaniem. Kameralna atmosfera, niewielka liczba słuchaczy. Przedsięwzięcie wyjątkowe już choćby ze względu na warunki w jakich się odbywa.

Od pewnego czasu pod szyldem ‘strugasession’ takie właśnie imprezy odbywają się w jednej z łódzkich kamienic.  W grudniu odbyła się szósta edycja imprezy, która zaprezentowała przybyłym projekt Noesis prowadzony przez Witolda Janiaka. Pianiście towarzyszył kwartet smyczkowy w składzie: Dominika Sznajder – skrzypce, Paulina Kołodziejczyk – skrzypce, Magdalena Agatowicz – altówka
i Jakub Lemański – wiolonczela. Muzycy zaprezentowali materiał z wydanej na początku tego roku przez Dux Recordings płyty.

Koncert wypełniły kompozycje Witolda Janiaka, odwołujące się w swych inspiracjach do filozofii platońskiej. Będące próbą muzycznego opisania pojęć, które stały się tytułami poszczególnych utworów: „Nadzieja”, „Ziemia”, „Samotność”, „Obojętność czy „Pojednanie”.  Skład instrumentalny może nieco sugerować klasyczną naturę projektu, ale muzykę Noesis najlepiej chyba określić mianem współczesnej.

Jazz i klasyka (z lekką przewagą tej drugiej) splatały się ze sobą dość płynnie. Jazzowy idiom reprezentowało przede wszystkim pianino, które uciekało niekiedy w improwizacje, czy przykuwało uwagę solowymi fragmentami – jak we wstępie do „Człowieka”. Z drugiej strony i smyczki potrafiły przejść na jazzujące pozycje: wiolonczela wpasowywała się w rolę kontrabasu, a w finałowym „Pojednaniu” cały kwartet przeskakiwał od klasycznego początku ku jazzowej, środkowej części utworu.

Choć wydawać by się mogło, że Noesis pasować będą bardziej do filharmonicznych okoliczności, to domowa otoczka koncertu wcale nie przeszkodziła  w dobrym zaprezentowaniu muzyki. Koncertowa bliskość sprawdziła się bez zastrzeżeń. Warto też dodać, że całość imprezy dopełnił mini wernisaż prac Katarzyny Grzonki, która swoimi grafikami nawiązała do miłosnej korespondencji Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory.