Okeh, 2016

Znakomity saksofonista poszukiwał wokalisty, który nie ograniczy się do bycia frontmanem jazzowego kwartetu. Chciał znaleźć muzyka, którego głos będzie można wykorzystać jako instrument. Kurt Elling – z czym trudno się nie zgodzić  – wydał mu się najlepszym wyborem.  Wspólnie spędzony weekend tuż przed rozpoczęciem sesji nagraniowej zaowocował uzgodnieniem eklektycznego zestawu utworów. Płytę rozpoczyna swingujący There’s A Boat Dat’s Leavin’ Soon For New York Gerswhina z jego opery Porgy and Bess, który miał nieco skruszyć melancholijne wybory repertuarowe. „Jednak w melancholii jest tyle piękna, a poza tym jestem pewien, że moja publiczność jest gotowa na usłyszenie prawdy o życiu” tak podsumował dyskusje o nagranym materiale Marsalis. Balladowa Blue Gardenia poprzedza From One Island to Another Chrisa Whitleya , gdzie spokojny wokal przeplata się z długimi, dynamiczniejszymi solówkami Marsalisa i Calderazzo, prowadząc słuchacza w  muzyczną podróż z Wyspy Saksofonu  na Wyspę Fortepianu. I’m a Fool to Want You Sinatry to urokliwy duet Marsalisa i Ellinga. West Wirginia Rose z muzyką i tekstem Freda Herscha jest  dwuminutową miniaturą, w całości „oddaną we władanie” Ellingowi. Só Tinha De Ser Com Você Jobima / De Oliveiry przywołuje interpretację brazylijskiej piosenkarki Elis Reginy, z kolei klasyczny Blue Velvet odwołuje się do wykonania Bobby’ego Vintona.  Momma Said z melorecytacją Ellinga, jest spontaniczną reakcją muzyków na wiersz Calvina Forbesa. Wyboru dopełniają Doxy Sonny’ego Rollinsa, The Return (Upward Spiral) autorstwa Joey’a Calderazzo z tekstem Ellinga oraz dwie perełki, którym poświęcić pragnę trochę więcej uwagi. Cassandra Song w warstwie tekstowej jest także autorstwem wokalisty, który słowa dopisał do muzyki Branforda Marsalisa. Marsalis nie planował umieszczać na płycie swoich kompozycji, jednak zawiązany w tajemnicy spisek Joey’a Calderazzo i Kurta Ellinga zaowocował wspaniałą balladą. Następujące po sobie sola fortepianu, basu (Eric Revis) i saksofonu przechodzą w przejmującą, trzy i pół minutową solówkę Marsalisa. Klamrą spinającą jest wokalny wstęp i finał. W moim przekonaniu najlepiej jednak udał się  muzykom utwór Practical Arrangement. Z krótkiej balladki Stinga powstało przepiękne, wzruszające, trwające prawie 10 minut nagranie, gdzie znowu w długich popisach możemy podziwiać kunszt pianisty, saksofonisty i perkusisty (Justin Faulkner) wsparty silnym, ciepłym głosem Kurta Ellinga. Znakomita propozycja, która odkrywa  liryczno-romantyczną (według mnie najlepszą) stronę duszy wspomnianych tu Artystów.

opublikowane w magazynie JazzPress 09/2016